Als iemand je afsnauwt, ben je geneigd om op dezelfde toon terug te reageren. Het roept boosheid bij je op. “Zo ga je niet met mij om! Doe effe normaal zeg! Wat is er met jou aan de hand?!” Je hoopt dat de ander inschikt of kalmeert, maar in plaats daarvan gooi je olie op het vuur. Doordat je reageert op het vervelende gedrag van de ander raak je eerder van elkaar verwijderd dan dat je met elkaar in verbinding komt.
Soms valt er geen land te bezeilen met mijn dochter. Dan is ze dwars en boos en luistert ze niet. Mijn eerste neiging op dit gedrag was harder grenzen stellen en sterker eisen dat ze doet wat ik zeg. “Je doet nu wat ik zeg en je houdt op met je dwarse gedrag!” Dat eindigde in schreeuw- en huilpartijen waar we allebei heel ongelukkig van werden. Uiteindelijk tijdens het goedmaken kwam er dan een verhaal uit. Iets dat haar verdriet had gedaan. Ergens anders in een andere situatie.
Inmiddels heb ik geleerd dat als ze dat dwarse gedrag vertoont er iets anders achter zit.
"Ze is niet dwars, om mij dwars te zitten. Ze is dwars, omdat haar iets dwars zit."
In plaats van op mijn strepen te gaan staan, ga ik nu naast haar zitten en wacht ik totdat haar verhaal eruit komt. Ik help haar haar gevoelens te verwoorden en helder te krijgen hoe zij het voorval beleeft heeft. Dat lucht op. Erkenning en begrip voor haar gevoel en beleving. Pas daarna komt er weer ruimte bij haar om bijvoorbeeld te doen wat ik van haar vraag.
Is het niet zo dat we dit allemaal willen? Of we nou kleine kinderen zijn of grote mensen? Eerst gezien, gekend en gehoord worden, voordat ruimte ontstaat om met de ander mee te bewegen?
De sleutel is om het gedrag van de ander niet direct op jezelf te betrekken en niet rechtstreeks op het gedrag te reageren. Een snauw en een grauw is nooit leuk te verduren, maar het heeft vaak niet zoveel met jou te maken. Achter bepaald gedrag zit altijd een bepaald gevoel en een bepaalde behoefte.
Nodig de ander uit door bijvoorbeeld te zeggen: “Ik merk dat je iets dwars zit. Is er iets vervelends gebeurd?"
Zo richt je je op het gevoel en de behoefte achter het gedrag. En in plaats van dat je verder van elkaar verwijderd raakt, kom je meer met elkaar in verbinding.
Herken je je hierin? Ik ben benieuwd naar je reactie!